Stadig nye vegar vert trakka for å finne dei ultimate stoffa til teppene og putene eg syr.
Mange trur at eg berre brukar gamle dynetrekk, men sanninga er at mesteparten er stoff kjøpt i utanlandske nettbutikkar. Nye dyre stoff direkte frå fabrikkar i fortrinnsvis Japan.
Årsaken til at det ikkje er meir gamle dynetrekk i bruk i kreasjonane er mangel på stoff. Desperat mangel på gamle dynetrekk, forklede og gardiner. Desperat mangel på ting som er så stygge at dei vert tøffe.
I eit forsøk på å komme over gammalt stoff satte eg inn annonse i ei gratis-avis i Stavanger. I LokalAvisen. Telefonen stod knapt stille i dagane etter at annonsa kom på trykk. Mange søte damer ringte meg, for kanskje eg hadde bruk for 8 lengder med vevde gardiner frå 50-tallet. Eller kanskje hadde eg bruk for rosa einsfarga stovegardiner frå 1988. Eg forklarte og forklarte. Eg er på jakt etter relativt småblomstrete tekstilar i skarpe fargar. Det burde jo ha vore konkretisert i annonsa - eg ser det nå.
Eg kjørte milesvis her og milesvis der i forrige veke. Eg vart invitert på kaffibesøk til eit søtt ektepar med gjennomsnittsalder på 90 år. Eg fekk klatre opp og leite innerst i klesskapa til verdas skjønnaste 84-åring, og eg møtte utruleg mange skjønne, snille og glade pensjonerte sydamer. Damer som var lukkelege over at tinga deira kunne komme til nytte. Damer som var så snille at eg følte dei lett kunne blitt adoptiv-bestemødrene mine.
Det var utruleg koseleg, men eg angrar i grunnen på heile annonsen. Det var ingen som hadde det eg verkeleg var på jakt etter. Og eg syns det er vanskeleg å sei at "beklagar men eg kan ikkje kjøpe noko av dette". Så eg kjøpte ein del, og eg fekk ein del. Masse fint, men ingenting eg fekk høgt blodtrykk av, hi hi. Bortsett kanskje frå dette skjønne stoffet her, som er restar etter pysjamasproduksjon på 60-tallet:
Nei, då er det godt med fantastiske blogglesarar som kjenner meg og mitt desperate behov. Sjekk kva snille Trude Helen har sendt meg. Det var ho som sendte meg dei ultrakule blå gardinlengdene sist, om de hugsar? Denne gongen sendte ho verdas tøffaste metervare i gult og oransje, ein nydeleg brikke, knallfint heklaband og storblomstra metervare. Ja, eg fekk til og med ein pakke serviettar og ungane fekk klistermerker. Tusen takk, snille du. Eg er evig takknemleg.
Og det er jammen godt at eg har gode gamle trufaste Fretex å ty til. Eg var innom i Breigata på mandag, og mista nesten pusten over dette forkleet her: Det er jo akkurat slikt brunt stoff med hjarter eg elskar. Eg var ikkje før kome heim før forkleet var skjært opp og inkludert i eit teppe. Ah, litt meir fred i sjela. Men jakta er uansett evinneleg. Eg gjer ikkje opp, sjølv om det er langt mellom godbitane, nei :)
Eg og småfeane kosar oss på vinterferie på Halsnøy nå. Kjempekos å være nær familien og gode venner. Handle ting og tang på Gaver og Leker og snope knallfine barneklær på Litle Blå. Sukk, måtte dagane vare litt ekstra lenge nett nå :)
Ha ei god natt. Eg må skunde meg ut for å redde inn barnevogna frå nattefrosten og snøfallet :)
Klem frå Linda