Dilla på lilla

I kveld viser eg nokre glimt frå eit hjørne av jenterommet  i huset. Her er det høg dillefaktor. Den vesle frøkena kan tutle med leikene sine i timesvis, og nett nå er det Maileg-utstyret som er framme på bordet. Den store papirdukka på veggen hadde eg som lita, og det samme med den psykedeliske lilla portemoneten på bilete over.

Då eg var liten var det svært få av mamma sine leiker som var tekne vare på - til mi store sorg. Mormor var nemleg eit effektivt ryddig menneske, som elska å brenne det ho såg på som rusk og rask på bålet. Skrekk og gru. Hjå meg er det difor rake motsetjinga. Eg er jo også ryddig og effektiv, men eg veit veldig godt kva som er rusk og rask, og kva som ikkje er det. Ja, reint objektivt sjølvsagt. Eg har tatt vare på omtrent ALT av leiker og småting i tilfelle eg ein eller anna gong skulle få ei jente. Eg har komplett samling av viskelær, glansbilder, papirdukker, dukker og dukkehus. Ja, You name it! Eg frydar meg derfor storveies når Alma leiker med "mine" leiker like naturleg som sine eigne. Gjenbruk er jammen toppen, og særleg gjenbruk av ting med sjel og sjarme. Eg kunne jo like gjerne ha fått ei jente som likar betre å sparke fotball og klatre i trær, enn ei som likar å dille med småting. Det hadde sjølvsagt vore heilt topp det også, men sånn gjenbruksmessig og smaksmessig og leikemessig må eg sei eg har hatt maks flaks med jento mi :)

Korleis er det med deg, har du også tatt vare på leiker og dilldall med tanke på dei kommande generasjonar? Kanskje er det berre eg som er så hekta på leiker, barndomsminner og dilldall, he he.

Tusen takk for knallrespons på tredyra, og takk for alle dei koselege kommentarane som gjer dagen min ekstra god!!

Eg er snart tilbake :)